Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

ΠΑΡΕ ΠΕΝΤΕ

Αν και είχα την ελπίδα να την σκαπουλάρω, τελικά δεν τα κατάφερα. Πήρα την πάσα απο την βλάχα για να γράψω και εγώ 5 πράγματα για μένα και τα παραθέτω:

1. Είμαι φοβερά ιδιότροπος, παράξενος, εγωιστής, ιδιόρυθμος....... και δεν βγάζεις άκρη μαζί μου ποτέ. Πρέπει πάντα να γίνεται με τον τρόπο μου το κάθε τι ή αλλιώς να μην γίνεται καθόλου. Όπως λένε και τα αμερικανάκια : take my way or the high way

2. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου είναι οι Η/Υ, προσπαθώ να τους εντάξω σε κάθε δραστηριότητα (αλλά σε κυριολεκτικά σε κάθε) της ζωής μου, με όποιο κόστος (που είναι σε μόνιμη βάση). Αθεράπευτα ρομαντικός gamer σε βαθμό που φαντάζομαι τον εαυτό μου και όσοι με ξέρουν ακόμα (αν φτάσω ποτέ) και στα 70 και πάνω χρόνια της ζωής μου να είμαι online και να παίζω

3. Όσο θυμάμαι για μένα, το πρωινό ξύπνημα πρέπει να ακολουθείται απο συγκεκριμένα πράγματα, όπως: καφέ, άραγμα για να απολαύσω τον καφέ με 2 τσιγάρα και μόλις ανάψω το τρίτο τρέξιμο για χέσιμο. Μετά είμαι έτοιμος να κάνω το οτιδήποτε, αλλά αν αλλάξει αυτή η σειρά είμαι ..... τελειωμένος. Ποτέ δεν κατάλαβα κάποιους ανθρώπους που σηκώνονται πλένονται ντύνονται και σε 10-15 λεπτά έχουν φύγει. Εγώ χρειάζομαι τουλάχιστον 40 λεπτά για καφέ, 2-3 τσιγάρα και χέσιμο.

4. Με εκνευρίζουν αφάνταστα 2 πράγματα, σε βαθμό που είμαι ικανός μέχρι φόνο να κάνω. Το πρώτο όταν φτάνεις ή έρχεσαι απο κάπου σε βλέπει κάποιος και σε ρωτάει "ήρθες?", τι απίστευτη βλακεία αυτό το πράγμα, φοβερά εκνευριστικό. Το δεύτερο, ακόμα χειρότερο, έχει να κάνει με τις γυναίκες. Ιδιαίτερα ανάμεσα σε ζευγάρια συμβαίνει αυτό. Όλη μέρα μπορεί να είμαστε μαζί χωρίς να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο, μαζί και μόνοι αλλά όμως όταν έρθει το βράδυ και πάμε στο κρεββάτι για ύπνο, ότι ώρα και νάναι, τότε θυμάται και αρχίζει τις συζητήσεις. Ρε χριστιανή μου, τόσες ώρες έχει η μέρα, γιατί δεν λές ότι θές να το συζητήσουμε με την ησυχία μας? Γιατί περιμένεις το μαύρο σκοτάδι να τα πείς όλα? Και γιατί πρέπει να φταίω εγώ που νυστάζω?

5. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον φραπέ. Έχει γίνει ένα με μένα. Τον χρησιμοποιώ για πολλαπλούς λόγους, το πρωϊ για να ξυπνήσω, το βράδυ για να κοιμηθώ, για να με ξεκουράσει π.χ. το απόγευμα, για να με ηρεμήσει όταν τάχω πάρει, μετά το φαϊ για χώνεψη, μετά το μεθύσι για να συνέλθω, για να περάσει η ώρα όταν δεν έχω τι να κάνω και σε πολλές πολλές ακόμα .......εφαρμογές.

Αυτά τα ολίγα, και ρίχνω την πάσα μου στους:
Αφρικάνο
Μικρή ολλανδέζα
Χάδι
Πορτοκάλι
Τον αρχιτέκτονα

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007

Πρότυπο Βιογραφικού σημειώματος

Το κείμενο το βρήκα σε αυτο το forum. Έχει πολύ γέλιο

************************************************************************************


ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ



Ονοματεπώνυμο: Τζίμης ο φωτοβολίδας ή πεταλούδας ή τζαμπατζής

Διεύθυνση: Πλατεία Κάφρων 35, δίπλα από τον Μπάμπη με τον πατσά.

Τηλέφωνο: Μου το κλέψανε γμ την ατυχία μου! Μόλις το 'χα πάρει. Είχε φωτογραφική μηχανή, μπλου-τουθ, θρι-τζι και αναγνώριση κλήσης. Το 'χα πάρει από ένα «ντου» που κάναμε με τον Βαγγέλη τον Σουγιά στα Εξάρχεια.

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: Οπα, ρε μάγκα! Τι εννοείς με το ηλεκτρονικό; Αλλάξανε τα κόζα; Δεν τα φέρνει πλέον τα γράμματα ο ταχυδρόμος;

Υπηκοότητα: Ο πατέρας μου είναι από την Καλαμάτα και η μητέρα μου από τα Τρίκαλα.

Ημερομηνία γέννησης: 01/04/1980. Αν θέλετε να μου κάνετε δώρο στα γενέθλιά μου, πάρτε μου ένα κινητό. Το προηγούμενο μου το φάγανε γμ την ατυχία μου. Διαβάστε παραπάνω.

Οικογενειακή κατάσταση: Εγώ τα 'χω με τη Μαρία από την Ηλιούπολη. Έχω και την Σούλα από το Παγκράτι. Πηγαίνω που και που και της πετάω τα μάτια έξω. Ο πατέρας μου είναι παντρεμένος με τη μητέρα μου. Έχω κι ένα αδερφό. Είναι τέσσερα χρόνια μικρότερος. Έχω και 8 ξαδέλφια. Τρία από το σόι του πατέρα μου και πέντε από της μητέρας μου. Δεν ξέρω αν σας φτάνουν αυτά; Θέλετε να προχωρήσω και στους άλλους συγγενείς;

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ

Επαγγελματικό Παρελθόν: Έχω δουλέψει με τον πατέρα μου στα υδραυλικά, αλλά όταν έσπασα το καζανάκι της κυρά Φρόσως και γέμισε το σπίτι σκ...ά με απέλυσε! Ο ίδιος μου ο πατέρας!!! Έχω δουλέψει και με το μηχανάκι πιτσαδόρος. Μια φορά όμως έφαγα την πίτσα! Τι να κάνω ρε παιδιά; Πεινούσα! Δεν θυμάμαι άλλη δουλειά. Ξέρω να φτιάχνω πανό, μολότοφ και να σπάω αυτοκίνητα. Αυτό μετράει στην επαγγελματική πείρα;

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ

Σπουδές: Έχω τελειώσει την πρώτη γυμνασίου χωρίς να μείνω στην ίδια τάξη! Το γιορτάσαμε και με τους κολλητούς. Επίσης έχω πάει μια φορά σε μάθημα εγγλέζικων. Έφυγα όμως γιατί ο καθηγητής μιλούσε εγγλέζικα και εγώ δεν καταλάβαινα! Ξέρω να φτιάχνω πανό χωρίς να κάνω ορθογραφικό λάθος! Αυτό μετράει στις σπουδές;

άλλες γλώσσες: Μιλάω τη γλώσσα του έρωτα... Ρώτα την Σούλα από το Παγκράτι να σου πει.



ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

Ξέρω να χειρίζομαι άριστα το κομπιουτεράκι! Μπορώ να σου κάνω πράξη σε δύο δευτερόλεπτα. Ο αδερφός μου έχει ένα κομπιούτερ σπίτι, αλλά δεν με αφήνει να το χρησιμοποιώ. Θέλω να στείλω καμιά προκήρυξη και δεν με αφήνει!
Excel: Τι είναι αυτά που με ρωτάτε ρε μάγκες; Τι σημαίνει αυτό;
Word: Κόσμος δεν σημαίνει; Είδες που το ξέρω; Όχι, δεν έχω γυρίσει τον κόσμο. Θέλω, όμως, όλος ο κόσμος να έχει ειρήνη.
Launch Microsoft Outlook: Οπα ρε μάγκες! Αυτό δεν το ξέρει ούτε ο Γιάννης ο Φυτούκλας που έχει πάρει κάτι διπλώματα στην Αγγλία.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

Πήγα Πεζικό στην Τρίπολη. Ωραία ήταν. Είχαμε ένα μαλ...α διοικητή, αλλά πέρασα καλά. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με έδιωξαν στον τρίτο μήνα. Τους φάνηκε περίεργο που πήρα το άρμα και έκανα κωλιές και σπιναρίσματα στο στρατόπεδο. Τι φοβήθηκαν; Δεν με έχουν δει στα Λιμανάκια γι' αυτό φωνάζουν!


ΕΙΔΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ


Ξέρω να φτιάχνω πανό, μολότοφ, να σπάω αυτοκίνητα και να βάζω φωτιές σε συνδέσμους. Επίσης μπορώ να κάψω μηχανάκι με μία κίνηση σε δέκα δευτερόλεπτα. Ο Μήτσος ο Κουβάς μου λέει ότι είμαι ο καλύτερος σε αυτό. Τον λέμε Κουβά γιατί παίζει συνέχεια στοίχημα και χάνει. Κάποια μέρα θα σας μιλήσω γι αυτόν. Α! Μπορώ να στέλνω το κάθισμα 11 μέτρα και 37 εκατοστά. Μόνο ο Λούης ο Σφηνάκιας μπορεί να με περάσει. Αυτό μετράει στην ειδικές ικανότητες;


ΧΟΜΠΙ

Το διάβασμα. Μου αρέσει να διαβάζω εφημερίδα! Φυσικά την εφημερίδα της ομάδας μου! Μου αρέσει και το διάβασμα στους τοίχους! Διαβάζω όλα τα συνθήματα. Σε ορισμένα απαντώ κιόλας! Ξέρω να φτιάχνω πανό, μολότοφ και να σπάω αυτοκίνητα. Αυτό μετράει σαν χόμπι;



ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ


Είμαι Κριός. Προχθές το έμαθα που έβλεπα Μενεγάκη. Όχι, δεν ξυπνάω πρωί για να δω πρωϊνάδικα. Απλώς εκείνη τη μέρα μόλις είχα μπει σπίτι και έβαλα τηλεόραση για να κοιμηθώ. Είχαμε πάει με τα φιλαράκια στο γήπεδο το προηγούμενο βράδι. Πολύ κούραση μωρέ αδελφάκι μου! Ξέρεις πως είναι να σε κυνηγάνε οι μπάτσοι και εσύ να κουβαλάς τρεις σιδερόβεργες, δύο κασόνια, ένα κρύπτοναιτ, ξέρετε αυτό που δένουμε τα μηχανάκια, και το πανό; Πήγαν να μας κλέψουν το πανό τα μου...α! Μας έκαναν ένα ντου, αλλά κατάφερα και το μάζεψα! Αμα το έχανα θα φρίκαιρνα! Δύο μήνες το έφτιαχνα! Όχι γιατί ήταν μεγάλο, αλλά γιατί έψαχνα να βρω πως γράφεται το «κουφάλες». Ο Μάκης ο Μπαζούκας μου έλεγε ότι γράφεται με αι!

ΥΓ: Αν μπορείτε πάρτε με σε αυτή τη δουλειά! Χρωστάω 32 κλήσεις για το μηχανάκι. Τον άλλο μήνα έχω δικαστήριο. Σας παρακαλώ πάρτε με στη δουλειά. Είμαι καλό παιδί. Αν γίνεται μόνο μη με βάζετε να δουλεύω σε μέρες Τσάμπιονς Λιγκ. Θέλω να πηγαίνω γήπεδο.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

ΔΙΑΦΟΡΑ

Δέν θέλω να γράψω κάτι συγκεκριμένο σήμερα, απλά μικρά διάφορα πράγματα η σκέψεις, χωρίς υποχρεωτική συνέχεια μεταξύ τους. Η ψυχολογία μου είναι σκατά (όπως θα έλεγε και η κωλόγρια) και αυτό οφείλεται σε διάφορα και πολλά άσχημα που έγιναν τον τελευταίο καιρό.

Το σημαντικότερο όλων ήτανε φυσικά κάποιο πρόβλημα υγείας του πατέρα μου και η απίστευτα ανεύθυνη αντίδραση ενός γιατρού που με το καλημέρα και με μόνο στοιχείο τις αιματολογικές εξετάσεις συνέστησε εγχείρηση , κάτι που υποδηλώνει καρκινική αλλοίωση και θα πρέπει να αφαιρεθεί το συντομότερο. Και εγώ αναρωτιέμαι, εάν δεν είχα τελειώσει ιατρική για να ξέρω 2-3 πράγματα και να σκεφτώ λογικά με τα ελάχιστα που ξέρω (σε σχέση με τον γιατρό αυτό) και ν α μην μου κολλάει η όλη φάση, τι θα γινότανε?

Γιατί με την επιμονή την δικιά μου, κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να ξανακάνουμε τις εξετάσεις ( οι οποίες έιχαν πάλι το ίδιο αποτέλεσμα) και να πάμε σε άλλον γιατρό για δεύτερη γνώμη και να ακούσει απο την απλή εξέταση ότι δεν πιστεύει να υπάρχει καρκινική μετάλλαξη αλλά θα πρέπει να γίνει βιοψία για κάθε ενδεχόμενο και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας να είναι αρνητικά και να είμαστε όλοι τώρα μέσα στην τρελή χαρά.

Απίστευτη όμως δοκιμασία που μας έβαλε να περάσουμε κάποιος ανεύθυνος γιατρός, που μπορεί να μην έχει τις γνώσεις ή να ήθελε να πάρει τα φράγκα απο την επέμβαση. Εάν πάω και του κάνω το ιατρείο καλοκαιρινό και τον στείλω να αναπαυθεί κανά δίμηνο στο ΚΑΤ, θα με αθωώσουνε στο δικαστήριο? Δεν νομίζω, αλλά η δοκιμασία που μας έβαλε να ζήσουμε δεν ξεπληρώνεται με τίποτα, εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν κάτι τέτοιο.

Το μόνο που μπορώ να πώ, τέλος καλό (όχι όμως και όλα καλά). Και φυσικά όταν συμβεί κάποιο άσχημο είναι απίστευτο πόσες μαλακίες έρχονται η μία πίσω απο την άλλη. Άλλες σημαντικές και άλλες όχι αλλά όλες μαζί σε φορτώνουν τόσο πολύ που φτάνεις σε σημείο να θέλεις να πάρεις φόρα και να μην αφήσεις τίποτα όρθιο στο περασμά σου.

Και τί δεν άκουσα και τι δεν έζησα τις τελευταίες αυτές μέρες. Ακόμα και τώρα που τα σκέφτομαι λέω ότι δεν μπορεί να άκουσα και να είδα τόσες αρχιδιές (κάτι ανάλογο με τις πορτοκαλιές μανταρινιές κτλ) μαζί. Και η πλάκα είναι ότι αυτά έρχονταν απο άτομα που γνώριζαν την κατάσταση με τον πατέρα μου, όχι απο κάποιους ξένους. Άτομα που και καλά σε αγαπάνε (το άλλο με τον τοτό σας το είπα?), κόβουνε φλέβες για σένα, σε σέβονται, σε υπολογίζουν και όλα τα σχετικά.

Και αν με μισούσαν τι θα κάνανε? Πάντα έχω κάτι τέτοιες απορίες απλές αλλά ποτέ δεν μου απάντησε κανείς. Γκρίνια?? Ίσως, παραξενιά? μπορεί, λόγω ηλικίας? παίζει και αυτό. Αλλά όσο θυμάμαι τον εαυτό μου εναντιωνόμουνα πάντα σε τέτοιες κωλοκαταστάσεις και φυσικά πάντα το πλήρωνα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν συνάντησα ακόμα ούτε ένα (δεν είναι σχήμα λόγου) άτομο που να μπορεί να δεχτεί την πραγματική αλήθεια όταν έχει σχέση με εκείνον. ¨ολοι δέχονται την αλήθεια για κάποιον άλλον αλλά ποτέ για την πάρτη τους.

Και φυσικά ποιός άλλος θα φταίει? Ο βασιλάκης, ο βασιλάκης γιατί το είπε, ή γιατί το είπε σήμερα και όχι αύριο, ή γιατί το είπε με αυτό τον τρόπο και όχι με τον άλλο τρόπο, ή γιατί το είπε σε αυτό το μέρος και όχι στο άλλο, αλλά φαίνεται σε όλους ενδιαφέρει το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο. Έτσι για όλα φταίει ο βασίλης, που είναι γεροπαράξενος, που δεν έχει διπλωματία και όλα τα σχετικά συναφή που ταιριάζουν για συνέχεια.

Έχω υιοθετήσει και ρητό για αυτό το κόλπο, χρόνια πριν: κλάνει ο γάϊδαρος στα σκόπια, φταίει ο βασίλης. Ίσως και να φταίω που δεν κρατάω στο στόμα μου κλειστό αλλά δεν μπορώ, όταν θα δώ την αρχιδιά θα την πώ. Δεν μπορεί κάποιος να με βάζει σε "πειραματικό στάδιο" για να δεί εάν είμαι "καλό παιδι" και να περιμένει να δεί αυτό για να συμπεριφερθεί ανάλογα. Περνάνε μήνες και όταν βγώ εκτός εαυτού να μου λέει ότι κατάλαβε απο τον πρώτο μήνα ότι είμαι γαμάτο παιδί αλλά ξέχασε να με βγάλει απο το πειραματικό στάδιο. Και αντιδρά όταν εγώ επαναστατώ, δεν γίνονται αυτά ρε παιδιά. Σοβαρευτείτε λιγάκι.

Αν ξεκινούσε ο καθένας να κοιτάει πρώτα να είναι αυτός εντάξει και μετά να μετρήσει και να κρίνει τον διπλανό, τότε θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά όχι, όλοι θέλουμε να κρίνουμε τους διπλανούς, εμείς ξέρουμε για να κρίνουμε, είμαστε άτομα, έχουμε πιάσει τον παπά απο τ'αρχίδια και τον κρατάμε καλά να μην μας φύγει. Κάπου εκεί εαν βρεθεί κάποιος γεροπαράξενος βασίλης και μας πετάξει την αλήθει κατάμουτρα τότε η θα φταίει ο βασίλης που μας ξυπνησε απο το λύθαργο και αν δεν πετύχει αυτό πιάνουμε την πλέον γνωστή καραμέλα που την έχουν πιπιλίσει εκατομμύρια και εκατομμύρια στόματα "εγώ έτσι είμαι και δεν μπορώ να αλλάξω, θα προσπαθήσω αλλά δεν ξέρω εάν θα το καταφέρω"

Τι να καταφέρεις μωρή μπουρούχα? Να είσαι άνθρωπος? Να μπορέσεις να φερθείς φυσιολογικά σε κάποιον που είναι σε όλα του εντάξει απέναντί σου? Αν δεν μπορείς, μπές σε γυάλα και κάτσε να σε βλέπουν, αλλά όμως δεν ξέχασες να ζητήσεις πριν δεις αν μπορείς να προσφέρεις. Και όταν στα λέει ένας γεροπαράξενος τότε φταίει αυτός, όχι εσύ που ζείς στην κοσμάρα σου και νομίζεις ότι όλα περιστρέφονται γύρω απο σένα. Ξέρω ότι κουράζω γιατί γράφω τα ίδια και τα ίδια, αλλά τα παραδείγματα άπειρα και πάντα με ενοχλούν και πάντα λέω την γνώμη μου και πάντα φταίω, δεν κάνετε πίσω εσείς δεν κάνω και εγώ.

Όσο θα ζώ τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις θα λέω τα ίδια και τα ίδια μέχρι τη στιγμή που θα κοιτάξω τα θυμαράκια ανάποδα.

Τεςπα, όλο αυτό τα παραλήρημα είναι ένα ποτ πουρί απο διάφορες καταστάσεις και όχι απο μία μόνο. Δεν θέλω να τις γράψω αναλυτικά γιατί θα πρέπει να γράφω μέρες και αύριο έχω δουλίτσα να κάνω. Αναλυτικές περιγραφές στο βιβλίο με τα απομνημονεύματα μου. Εάν γράψω κάτι τέτοιο δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι γέλιο έχει να πέσει. Μερικοί που με ξέρουν χρόνια μπορούν να αφήσουν τη γνώμη τους στα σχόλια για το τι θα γίνει εάν όντως γράψω κάποτε το βιβλίο αυτό.

Μέχρι τότε θα γκρινιάζω και θα φταίω για όλα

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

ΠΡΟΞΕΝΙΟ

Όπως όλοι σας έτσι και εγώ. έχω ακούσει για τα προξενιά που γίνονταν πριν κάποιες δεκαετίες. Ήταν σχεδόν ο αποκλειστικός τρόπος για την ένωση των ανθρώπων. Άλλες εποχές, άλλες φιλοσοφίες και άλλες καταστάσεις (βιοτικό επίπεδο, μόρφωση, πολεμοι κτλ.)

Ίσως μέχρι ενός σημείου να είναι κατανοητό το γιατί γινότανε τότε. Αλλά εν έτη 2007 να γίνεται προξενιό? Πως σας φαίνεται? Και το λέω με τη σημασία που το έχουμε μάθει όλοι μας, όχι με κάποια παραλλαγή που εφαρμόζεσαι στα σημερινά χρόνια. Ας εξηγήσω το γεγονός να καταλάβετε καλύτερα.

Δύο οικογένειες μενουν απέναντι για πάνω απο 35 χρόνια. Η μία έχει 2 αγόρια και ο μικρότερος είναι μορφωμένος και έχει πολύ καλό όνομα στην γειτονιά σαν χαρακτήρας. Η άλλη οικογένεια έχει μια μοναχοκόρη και ζεί στην δυόροφη μονοκατοικία απέναντι απο την πολυκατοικία της πρώτης οικογενείας. Γνωρίζονται χρόνια με τα τυπικά καθημερινά χωρίς κάποιες ιδιαίτερες παρτίδες μεταξύ τους. Η κόρη μορφωμένη και αυτή και με προσπάθεια για κατάκτηση διδακτορικού.

Μετά τις γιορτές της πρωτοχρονιάς, επιστρέφει ο πατέρας του αγοριού και του λέει ότι έτσι στο άσχετο, συνάντησε τον πατέρα της κόρης και του είπε στα ίσια να ξεκινήσουν τις διαδικασίες για να παντρέψουν τα παιδιά τους. Η αντίδραση του αγοριού φυσιολογικότατη, "καλά ότι πείτε, άσε με τώρα γιατί έχω πρόβλημα με τον σκληρό και πρέπει να κάνω format", δείχνοντας ότι και δεν το πίστεψε αλλά και δεν το ενδιέφερε.

Μετά απο 2 εβδομάδες, συναντά ο πατέρας της κόρης την μάνα του αγοριού και ρωτάει εάν έχει προχωρήσει η κλατάσταση. Η μάνα δεν ξέρει τι να πεί, δεν το περίμενε να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή αλλά σκεφτότανε και τον γιό της που δεν πολύ γουστάρει κάτι τέτοια. Ευγενικότατα προσπάθησε να την κάνει με ελαφρά για να μην δημιουργηθεί καμιά παρεξήγηση. Κατάλαβε ότι ο άλλος το εννοούσε και ήταν άκρως σοβαρός.

Γυρνόντας σπίτι τα αναφέρει στο γιό και η αντίδραση του ήταν απλή και λιτή "σας πείραξε όλους η ζέστη μέσα στον ιανουάριο, δεν πηγαίνετε ολιγοήμερες διακοπούλες να στανιάρετε?"

Πριν απο 2 μέρες πάλι συνάντηση τυχαία της μάνας του αγοριού με τον πατέρα του κοριτσιού, πάλι επιμονή για να προχωρήσει η "δουλειά" και τότε η μάνα ρωτάει αν η κόρη του το ξέρει όλο αυτό και συμφωνεί ή όχι. Η απάντηση ήταν καταφατικότατη, είναι σύμφωνη και λέει ο πατέρας να τελει΄βνει η δουλεία να τους παραδώσει τα κλειδιά (!!!!!!) και να ησυχάσει και αυτός ότι η κόρη του θάχει κάνει ένας καλό γάμο με κάποιο καλό παιδί.

Λίγα στοιχεία για την κόρη και τον "γαμπρό" τώρα. Αυτός κοντά στα 38, αυτή παίζει απο 31 - 35 (μεταξύ μας 35 πατημένα), πτυχία ανωτάτων σχολών και οι δύο και απο εμφάνιση αρκετά καλή και οι δύο. Ο "γαμπρός" δεν έχει και η κόρη έχει χρήμα.

Και τώρα εγώ αναρωτιέμαι, άντε καλά οι γονείς της. Για διαφόρους λογους τους αφήνω στην απέξω, αλλά η κόρη μορφωμένη, με εμφάνιση που μετράει για την ηλικία της (όχι ότι είναι κανα θεόμουνο αλλά δεν περνάει απαρατήρητη), πως μπορεί να συμφωνεί σε κάτι τέτοιο? Χρήμα έχει και ακίνητα οπότε με λίγη κίνηση θα μπορέσει να βρεί να κάποιον που όμως θα τον γνωρίσει και θα τον διαλέξει η ίδια όχι η γονείς της.
Δεν μπορώ να το καταλάβω, με ποιό σκεπτικό συμφώνησε σε κάτι τέτοιο? Δεν παίζει να είναι κρυφά ερωτευμένη χρόνια και καλά με το "γαμπρό" γιατί θα μπορούσε να κάνει την όποια κίνηση για να γνωριστούνε και μετά εάν κολάγανε γιατί όχι.

Αλλά έτσι? με αυτό τον τρόπο? Το σκέφτομαι απο εδώ, το σκέφτομαι απο εκεί δεν μου κολλάει. Τι μπορεί να ωθήσει την κάθε γυναίκα στην σημερινή εποχή για μια τέτοια απόφαση? Πραγματικά δεν το χωράει το βλαμμένο μυαλό μου ότι εν έτη 2007 γίνονται τέτοια πράγματα και στην πρωτεύουσα, άνε σε κάνα χωριό ξεχασμένο απο το θεό (και τους πολιτικούς) να υπα΄ρχουν ακόμα τέτοια κατάλοιπα. Αλλά και εδώ????

Ποια λογικά κίνητρα μπορούν να την οδηγήσουν σε τέτοια απόφαση? Και μιλάμε για απόφαση ζωής, όχι ότι αγόρασα το βαρέθηκα και το πετάω, χαρίζω, σχίζω, εξαφανίζω με όποιον τρόπο.

Απίστευτα πράγματα γίνονται γύρω μας