ΔΙΑΦΟΡΑ

Δέν θέλω να γράψω κάτι συγκεκριμένο σήμερα, απλά μικρά διάφορα πράγματα η σκέψεις, χωρίς υποχρεωτική συνέχεια μεταξύ τους. Η ψυχολογία μου είναι σκατά (όπως θα έλεγε και η κωλόγρια) και αυτό οφείλεται σε διάφορα και πολλά άσχημα που έγιναν τον τελευταίο καιρό.

Το σημαντικότερο όλων ήτανε φυσικά κάποιο πρόβλημα υγείας του πατέρα μου και η απίστευτα ανεύθυνη αντίδραση ενός γιατρού που με το καλημέρα και με μόνο στοιχείο τις αιματολογικές εξετάσεις συνέστησε εγχείρηση , κάτι που υποδηλώνει καρκινική αλλοίωση και θα πρέπει να αφαιρεθεί το συντομότερο. Και εγώ αναρωτιέμαι, εάν δεν είχα τελειώσει ιατρική για να ξέρω 2-3 πράγματα και να σκεφτώ λογικά με τα ελάχιστα που ξέρω (σε σχέση με τον γιατρό αυτό) και ν α μην μου κολλάει η όλη φάση, τι θα γινότανε?

Γιατί με την επιμονή την δικιά μου, κατάφερα να πείσω τον πατέρα μου να ξανακάνουμε τις εξετάσεις ( οι οποίες έιχαν πάλι το ίδιο αποτέλεσμα) και να πάμε σε άλλον γιατρό για δεύτερη γνώμη και να ακούσει απο την απλή εξέταση ότι δεν πιστεύει να υπάρχει καρκινική μετάλλαξη αλλά θα πρέπει να γίνει βιοψία για κάθε ενδεχόμενο και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας να είναι αρνητικά και να είμαστε όλοι τώρα μέσα στην τρελή χαρά.

Απίστευτη όμως δοκιμασία που μας έβαλε να περάσουμε κάποιος ανεύθυνος γιατρός, που μπορεί να μην έχει τις γνώσεις ή να ήθελε να πάρει τα φράγκα απο την επέμβαση. Εάν πάω και του κάνω το ιατρείο καλοκαιρινό και τον στείλω να αναπαυθεί κανά δίμηνο στο ΚΑΤ, θα με αθωώσουνε στο δικαστήριο? Δεν νομίζω, αλλά η δοκιμασία που μας έβαλε να ζήσουμε δεν ξεπληρώνεται με τίποτα, εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν κάτι τέτοιο.

Το μόνο που μπορώ να πώ, τέλος καλό (όχι όμως και όλα καλά). Και φυσικά όταν συμβεί κάποιο άσχημο είναι απίστευτο πόσες μαλακίες έρχονται η μία πίσω απο την άλλη. Άλλες σημαντικές και άλλες όχι αλλά όλες μαζί σε φορτώνουν τόσο πολύ που φτάνεις σε σημείο να θέλεις να πάρεις φόρα και να μην αφήσεις τίποτα όρθιο στο περασμά σου.

Και τί δεν άκουσα και τι δεν έζησα τις τελευταίες αυτές μέρες. Ακόμα και τώρα που τα σκέφτομαι λέω ότι δεν μπορεί να άκουσα και να είδα τόσες αρχιδιές (κάτι ανάλογο με τις πορτοκαλιές μανταρινιές κτλ) μαζί. Και η πλάκα είναι ότι αυτά έρχονταν απο άτομα που γνώριζαν την κατάσταση με τον πατέρα μου, όχι απο κάποιους ξένους. Άτομα που και καλά σε αγαπάνε (το άλλο με τον τοτό σας το είπα?), κόβουνε φλέβες για σένα, σε σέβονται, σε υπολογίζουν και όλα τα σχετικά.

Και αν με μισούσαν τι θα κάνανε? Πάντα έχω κάτι τέτοιες απορίες απλές αλλά ποτέ δεν μου απάντησε κανείς. Γκρίνια?? Ίσως, παραξενιά? μπορεί, λόγω ηλικίας? παίζει και αυτό. Αλλά όσο θυμάμαι τον εαυτό μου εναντιωνόμουνα πάντα σε τέτοιες κωλοκαταστάσεις και φυσικά πάντα το πλήρωνα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν συνάντησα ακόμα ούτε ένα (δεν είναι σχήμα λόγου) άτομο που να μπορεί να δεχτεί την πραγματική αλήθεια όταν έχει σχέση με εκείνον. ¨ολοι δέχονται την αλήθεια για κάποιον άλλον αλλά ποτέ για την πάρτη τους.

Και φυσικά ποιός άλλος θα φταίει? Ο βασιλάκης, ο βασιλάκης γιατί το είπε, ή γιατί το είπε σήμερα και όχι αύριο, ή γιατί το είπε με αυτό τον τρόπο και όχι με τον άλλο τρόπο, ή γιατί το είπε σε αυτό το μέρος και όχι στο άλλο, αλλά φαίνεται σε όλους ενδιαφέρει το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο. Έτσι για όλα φταίει ο βασίλης, που είναι γεροπαράξενος, που δεν έχει διπλωματία και όλα τα σχετικά συναφή που ταιριάζουν για συνέχεια.

Έχω υιοθετήσει και ρητό για αυτό το κόλπο, χρόνια πριν: κλάνει ο γάϊδαρος στα σκόπια, φταίει ο βασίλης. Ίσως και να φταίω που δεν κρατάω στο στόμα μου κλειστό αλλά δεν μπορώ, όταν θα δώ την αρχιδιά θα την πώ. Δεν μπορεί κάποιος να με βάζει σε "πειραματικό στάδιο" για να δεί εάν είμαι "καλό παιδι" και να περιμένει να δεί αυτό για να συμπεριφερθεί ανάλογα. Περνάνε μήνες και όταν βγώ εκτός εαυτού να μου λέει ότι κατάλαβε απο τον πρώτο μήνα ότι είμαι γαμάτο παιδί αλλά ξέχασε να με βγάλει απο το πειραματικό στάδιο. Και αντιδρά όταν εγώ επαναστατώ, δεν γίνονται αυτά ρε παιδιά. Σοβαρευτείτε λιγάκι.

Αν ξεκινούσε ο καθένας να κοιτάει πρώτα να είναι αυτός εντάξει και μετά να μετρήσει και να κρίνει τον διπλανό, τότε θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο. Αλλά όχι, όλοι θέλουμε να κρίνουμε τους διπλανούς, εμείς ξέρουμε για να κρίνουμε, είμαστε άτομα, έχουμε πιάσει τον παπά απο τ'αρχίδια και τον κρατάμε καλά να μην μας φύγει. Κάπου εκεί εαν βρεθεί κάποιος γεροπαράξενος βασίλης και μας πετάξει την αλήθει κατάμουτρα τότε η θα φταίει ο βασίλης που μας ξυπνησε απο το λύθαργο και αν δεν πετύχει αυτό πιάνουμε την πλέον γνωστή καραμέλα που την έχουν πιπιλίσει εκατομμύρια και εκατομμύρια στόματα "εγώ έτσι είμαι και δεν μπορώ να αλλάξω, θα προσπαθήσω αλλά δεν ξέρω εάν θα το καταφέρω"

Τι να καταφέρεις μωρή μπουρούχα? Να είσαι άνθρωπος? Να μπορέσεις να φερθείς φυσιολογικά σε κάποιον που είναι σε όλα του εντάξει απέναντί σου? Αν δεν μπορείς, μπές σε γυάλα και κάτσε να σε βλέπουν, αλλά όμως δεν ξέχασες να ζητήσεις πριν δεις αν μπορείς να προσφέρεις. Και όταν στα λέει ένας γεροπαράξενος τότε φταίει αυτός, όχι εσύ που ζείς στην κοσμάρα σου και νομίζεις ότι όλα περιστρέφονται γύρω απο σένα. Ξέρω ότι κουράζω γιατί γράφω τα ίδια και τα ίδια, αλλά τα παραδείγματα άπειρα και πάντα με ενοχλούν και πάντα λέω την γνώμη μου και πάντα φταίω, δεν κάνετε πίσω εσείς δεν κάνω και εγώ.

Όσο θα ζώ τις ίδιες και τις ίδιες καταστάσεις θα λέω τα ίδια και τα ίδια μέχρι τη στιγμή που θα κοιτάξω τα θυμαράκια ανάποδα.

Τεςπα, όλο αυτό τα παραλήρημα είναι ένα ποτ πουρί απο διάφορες καταστάσεις και όχι απο μία μόνο. Δεν θέλω να τις γράψω αναλυτικά γιατί θα πρέπει να γράφω μέρες και αύριο έχω δουλίτσα να κάνω. Αναλυτικές περιγραφές στο βιβλίο με τα απομνημονεύματα μου. Εάν γράψω κάτι τέτοιο δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι γέλιο έχει να πέσει. Μερικοί που με ξέρουν χρόνια μπορούν να αφήσουν τη γνώμη τους στα σχόλια για το τι θα γίνει εάν όντως γράψω κάποτε το βιβλίο αυτό.

Μέχρι τότε θα γκρινιάζω και θα φταίω για όλα