Μια καλησπέρα.....

Κάποτε μου είπες οτι ζητούσες πολλά απο τους ανθρώπους και ήσουνα πεπεισμένη ότι δεν θα τα βρείς σε ένα και μόνο πακέτο. Αδύνατο ΄λεγες να συμβεί κάτι τέτοιο και έμενες μόνη ή με τα υποκατάστατα.

Έκανε η ζωή τον κύκλο της και σούδωσε αυτό που ήθελες πάντα, αλλά τι κρίμα, δεν μπορείς να το κρατήσεις. ¨Ηταν υπερβολικό για σένα και όμως το έψαχνες, το ζήταγες στα ονειρά σου. Δεν σκέφτηκες ποτέ όμως τι θα κάνεις εάν το βρείς και πως μπορείς να το κρατήσεις. Όνειρα - λόγια - σκέψεις - φιλοσοφίες - θεωρίες .........., που απέχουν απίστευτα απο την πραγματικότητα αλλά δύσκολα να το καταλάβουμε.

Ένιωσες αυτό που δεν περίμενες, έζησες και ζείς την ένταση του πάθους, την αβεβαιότητα του 'ερωτα, τις μικρές στιγμές τις καθημερινές που κάνουν το σύνολο της ζωης μας, είδες απο το διπλανό παράθυρο, απο αυτό που φοβόσουν πάντα να κοιτάξεις τον κόσμο, έμεινες "γυμνή" μπροστά στον "καθρέφτη" σου και μπόρεσες τελικά να κοιτάξεις την "εικόνα", αλλά ......πάντα υπάρχει ένα "αλλά" εκεί που δεν πρέπει. Και το δικό σου φαίνεται ότι κάνει μεγάλη ζημιά, γιατί σε χαλάει αρκετά. Είναι όμως πραγματικό ή ακόμα μια θολή εικόνα που προσπαθείς να την κάνεις πραγματικότητα?

Εάν είναι αληθινό, τότε φύγε. Μην χαραμίζεσαι και χαλιέσαι. Δεν υπάρχει λόγος. Εάν όμως είναι πλασματικό το "αλλά" αυτό, τότε τι κάνεις? Είσαι σε θέση να ζείς με την αμφιβολία? Θα πετάξεις το δώρο που σου έκανε η ζωή για κάποιο "αλλά"? Ή μήπως θάταν καλύτερα να το συνδέσεις και να το συνδυάσεις με ότι δίνεις εσύ?

Ψιλά γράμματα, όπως αυτά των συμβολαίων των τραπεζών, που δύσκολα τα κοιτάζεις και τα διαβάζεις. Εκτός στην περίπτωση που την έχεις πάθει, τότε αλλάζει το παραμύθι και ξοδεύεις λίγο απο τον πολύτιμο χρόνο σου για τα μικρά ψιλά γράμματα, τα τόσο σημαντικά που κάνουν την διαφορά.

Αν όμως την έχεις ήδη πάθει και επιμένεις να μην τα κοιτάς, τότε μην κλαίγεσαι. Μην μοιζεριάζεις οτι δεν ήταν δίκαιη η ζωή μαζί σου και τα σχετικά. Φυσικά όλα είναι σχετικά και εξαρτάται απο ποιά πλευρά κοιτάμε την εικόνα και με πόσο φως να πέφτει πάνω της. Κάθε γωνία θέασης δίνει διαφορετική εντύπωση και κάθε αυξομοίωση του φωτός αλλάζει ακόμα και την ίδια την παράσταση κάποιες φορές. Το ζητούμενο όμως είναι να ξέρουμε σε ποιά παράσταση και για ποιό ρόλο μπορούμε εμείς να παίξουμε. Η λάθος επιλογή ρόλου θα οδηγήσει σίγουρα σε καταστροφή, το έργο δεν θα ολοκληρωθεί και το θέατρο θα αδειάσει, θα ερημώσει. Ίσως να μην ξανανέβει κανένα έργο πάλι, ίσως πάλι να αποφασίσει κάποιος ματαιόδοξος να το ανακαινίσει με πολύ κούραση και προσωπική εργασία και εάν είναι ευνοικοί και οι πλανήτες να μπορέσει να ανεβάσει κάποιο εργάκι.

Σε αυτή την περίπτωση όλα θα βαίνουν καλώς, το θετράκι θα λειτουργεί, ηθοποιοί θα δουλεύουν και θα ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, όπως και τόσοι ακόμη που θα συμβάλλουν ώστε να μπεί σε μια σειρά το θεατράκι.

Αλλά ποτέ δεν θα θα φτάσει στο σημείο που θε έφτανε το "άλλο" το έργο. Εκείνο που θα άξιζε και θα έμενε για πάντα στην μνήμη των πρωταγωνιστών αλλά και των θεατών.

Πάντως το θεατράκι θα λειτουργεί, άλλωστε για 'το λέμε ότι εξαρτάται απο ποιά πλευρά βλέπουμε τα γεγονότα.

Βλέπω ότι η πανσέληνος έχει κάνει το θαύμα της σε όλα τα καρκινάκια (βλέπε αργυρένια). Δύσκολη περίοδος, φαντάσου μικρή μου τι θα γίνει τον αύγουστο με την μεγάλη πανσέληνο. Θα πρέπει να εξαφανιστούμε καλύτερα τις μέρες εκείνες. Γαμώ την ευαισθησία μας και την ψυχολογία μας.

Μετά απο 3 μήνες κοντά αποχής, βλέπω ότι έχουν γίνει αρκετές αλλαγές στην blogόσφαιρα, φυσικά διάβαζα κάποιους, απλά δεν είχα γράψει κάτι. Αλλαγές γίνανε, άλλες βρίσκονται στην φάση της επεξεργασίας και κοντεύουν να ωριμάσουν........, είμαι απο κάτω και περιμένω να τις πιάσω μόλις πέσουν.

Είπες τόσες φορές να βρεθούμε, με πεθύμησες και καλά αλλά μόνο στα λόγια μένεις. Το νούμερο που έχω παίζει ακόμα? Γιατί αν περιμένω να με πάρεις...... θα πάρω σύνταξη και ακόμα θα σε περιμένω. Φραπεδάκι εγώ και νεράκι εσύ? Η μήπως αλλάξανε τα γούστα σου?

Αααα και μην ξεχνάς ότι είναι καλοκαίρι πλέον. Οπότε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα εκτός απο 1 πράγμα, ελπίζω να το θυμάσαι και να μην βρεθούμε σε ...... καμιά "σύγχηση".

Όσο για σένα ίσως σου στείλω σήμερα το blog για να το διαβάσεις, ίσως και όχι. Όπως μου κάτσει. Έλα μην φωνάζεις, 4 ώρες είναι, θα περάσουν χαλαρά. Άλλωστε είσαι τώρα στον χώρο τον οικείο σου, εκεί που νιώθεις προστατευμένη και "δημιουργική", ή μήπως κάτι άλλαξε τους τελευταίους μήνες και δεν το λές ούτε ........ σε σένα? Σου στέλνω πολλά φιλιά, όχι φιλικά. Δεν παίζουν τέτοια με σένα.

Παιδάκια θάγραφα και άλλα αλλά πρέπει να την κάνω, σας φιλώ για τώρα στις μασχάλες και σας εύχομαι ένα υπέροχο ΣΚ.

Εσύ μην ξεχνιέσαι, είπαμε αύριο φραπεδάκι στο κολωνάκι και μετά..........., καλά ρε δεν ντρέπεστε να διαβάζετε τα προσωπικά μου εσείς οι υπόλοιποι??????????