Πέμπτη, Μαΐου 25, 2006

Χωρίς Τίτλο ΙΙ

Με γρήγορα βήματα φτάνω δίπλα στο πηγαδάκι που το απαρτήζουν 5 τον αριθμό θηλυκά. Πρίν καλά καλά φτάσω αρχίζει να μου μιλάει η μία εκ των πέντε λέγοντας μου οτι ήμουνα απασχολημένος όταν ζητήσανε ποτά και η απάντηση του γιώργου (του ξάδερφου ντε) ήταν να σερβιριστούν μόνες τους. Οπότε μπαίνει αυτή πίσω στο μπαρ και ετοιμάζει ποτά για όλες, τελειώνει με την ερώτηση: "δεν πιστεύω να σε πείραξε?", ήταν το σημείο που πιάστηκα για κουβεντούλα, γνωριστήκαμε και αρχήσαμε τα μπλα μπλα περί ανέμων και υδάτων. Με την ώρα τελειώνουν τα ποτά και πάμε για δεύτερα, την ώρα που τα ετοίμαζα έρχεται ο γιάννης και ζητάει να μάθω πληροφορίες για μία εκ των πέντε.

Εμφανησιακά μετράγανε, καλύπτανε όλα τα γούστα: μια μελαχρινή, 2 ξανθιές, μια καστανή με κάτι περίεργες ανταύγιες και η τελευταία κάτι προς το κόκκινο. Ηλικίες 25 - 29, όπως έμαθα στην πορεία, 3 μόνες η τέταρτη με μια περίεργη σχέση που υπάρχει δεν υπάρχει και η πέμπτη ( η μελαχρινή)........τάφος, δεν βγάζει σχεδόν κουβέντα και είναι η μόνη που δεν κάνουν κάποιο σχόλιο σε στυλ ψιλοπλάκας οι υπόλοιπες για να βγεί κάτι στο φώς.

Έλα όμως που μου αρέσουν τα δύσκολα και οι μελαχρινές φυσικά. Και είχε η συγκεκριμένη το τέλειο μαλί για τα γούστα μου: ίσιο με μήκος μέχρι έως την μέση της πλάτης και χρώμα οχι απλό μαύρο αλλά το blue black, που δίνει κάποιους φοβερούς μπλέ τόνους όταν πέσει φώς πάνω του και κυρίως το φώς του ήλιου. Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά δεν πηγαίνανε πίσω, ωραίο σωματάκι, έντονα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, μεγάλα εκφραστικά μαύρα μάτια........και αρκετά ακόμα υπέροχα σημεία.

Χαβαλές γινότανε με τις υπόλοιπες, όλες μέσα στο κέφι και την τρελλή χαρά, άλλωστε ήρθανε με σκοπό να περάσουνε ωραία (όπως λέγανε οι ίδιες), τα πειράγματα και τα σεξουαλικά υπονοούμενα σε συνδυασμό με τα τρίτα ποτά τις έφτασαν σε σημείο να είναι αρκετά άνετα και να έχουν ανάλογη συμπεριφορά, εκτός........εκτός φυσικά απο την μελαχρινή. Γενικά ήταν άνετη αλλά δεν μιλούσε πολύ (τι πολύ δηλ. μερικές λέξεις και αυτό ήταν όλο), οχι όμως απόμακρη, ούτε κάτι σε ψιλοντίβα, απλά έσειχνε ότι διαφέρει αρκετά απο τις 4, ........ ή μήπως ήταν άλλος ο λόγος?

Δεν ξεχνάω τον γιάννη και πέρνω ότι ήθελε, ανακαλύπτοντας όμως και ένα μικρό ας πούμε μυστικό. Θα μου έδεινε το τηλεφωνό της αν της έλεγα για ποιον είναι και φυσικά της είπα για τον κολλητό, όχι για μένα. Ακολουθεί ο μικρός διάλογος:

-- Θα προτιμούσα να ήταν για σένα το τηλέφωνο, ο φίλος σου είναι λίγο .......... απόμακρος,
ας πούμε.
--Μπορεί αλλά θα περάσεις υπέροχα μαζί του, έχει πολλές κρυφές χάρες
--Ίσως να μην φτάσουμε ποτέ εκεί, οπότε τσάμπα θα πάνε οι χάρες του
--Δεν μιλάγα για τέτοιες χάρες, αλλά ότι έχει και αυτοκίνητο. Αλλά και μιας και το ανέφερες
και εκεί θα μείνεις εντυπωσιασμένη, μην το χάσεις γιατί θα χάσεις
--Αν είναι όπως τα λές, πές του θα περιμένω αύριο τηλεφώνημα

Το μικρό μυστικό ήτανε φυσικά για το όχημα, την εποχή εκείνη δεν είχε ο κάθε πιτσιρικάς αυτοκίνητο απο τα 19 του, άλλες εποχές η δεκαετία του '80. Αφού βολεύω τον γιάννη και μετά το σχετικό νόημα οτι αποστολή εξετελέσθη, έπρεπε να κάνω κουμάντο την μελαχρινή, αλλά ποιός θα ήτανε ο κατάλληλος τρόπος? Αυτό ήτανε που με απασχολούσε, να βρώ το κουμπί που λένε (άρε καραμήτρο, που πας ρε ξυπόλητος στα αγγούρια & ξεβράκωτος στα αγκάθια?).

Φυσικά τσίμπησα και το τηλέφωνο της μιας ξανθιάς για κάθε ενδεχόμενο, άβυσσος η ψυχή της γυναίκας οπότε μια πισινή ποτέ δεν βλάπτει. (άρε και νάξερα.......τι σκεφτότανε το μυαλό της μελαχρινής, ντίνα την φωνάζανε. Που πας ρε έξυπνε σε ένα μπλόκ με πέντε γυναίκες που γνωρίζονται χρόνια μεταξύ τους? τεςπα).

Με τα πολλά περνάει η ώρα και είναι έτοιμες για αναχώρηση, και εκεί πάνω στον χαμό με τα σταυρωτά φιλιά και τις χειραψίες και την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε, ζητάω το τηλέφωνο απο την ντίνα, οχι ξερά αλλά με το απαιτούμενο ψυστήρι όσο τη βοηθούσα να βάλει το παλτό της και να ρίξει το μαλί πάνω απο το παλτό. Κάνει μια κίνηση στην τσέπη βγάζει ένα χαρτάκι, μου σκάει φιλί στο μάγουλο λέγοντας μου: αύριο, μετά τις 8 το βράδυ, θα περιμένω. Και φυσικά εγώ μένω παγωτό με την άνεση της και την απλότητα που έγινε η όλη η φάση αλλά "σφυρίζω αδιάφορος". Καλά πάμε σκέφτηκα, αν κάτσει καλά η φάση το καλοκαίρι μπρόστα μας θα είναι ότι καλύτερο. (αρε κακομοίρη, που πα ρε καραμήτροοοο??????)

Το επόμενο μεσημέρι μας βρήσκει στο σπίτι του κολητού, παρέα με παγωμένη φραπεδιά φούλ στον πάγο και κάνωντας σχέδια αφού κάναμε τα τηλεφωνήματα στις νεαρές υπάρξεις πρώτα. Ρίχνει μια ιδέα ο γιάννης:

--ρε σύ να πάρω το γιώργο? όλο και κάτι θα ξέρει να μας πεί για την ντίνα
--Μπα, άσε καλύτερα, έχει μεγαλύτερη φάση έτσι. (λάθος απάντηση!!!!)

Κανονίζει ο γιάννης ραντεβουδάκι με την ξανθιά απογευματάκι και με μισή ώρα διαφορά η δικιά μου συνάντηση με την ντίνα. Κάπου σε ένα περίεργο μαγαζάκι στο γουδί, κάτι ανάμεσα σε καφέ και πιάνο μπαρ, με την επεξήγηση ότι κερνάει αυτή. Σε τέτοια πράγματα εκέίνες τις εποχές δεν μπορούσες να πείς οχι σε γυναίκα, εκτός και αν το "άθλημα" δεν σε άγγιζε απο προτίμηση φύλλου. "Θέλω μόνο να φέρεις τον καλό σου εαυτό, μη με απογοητεύσεις" τα τελευταία λόγια της ντίνας. Όλα καλά, όλα ανθυρά, σκέφτηκα.

(ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΓΙΑ ΜΑΣ)

***ΠΡΟΣΕΧΩΣ***

3 Comments:

At 8:47 μ.μ., Blogger Ναταλία said...

Δεν θάθελα να ξέρω τι ετοιμάζει η ζωή για μένα...
Προτιμώ να είναι έκπληξη τα χαμόγελα που μου χαρίζουν όσοι νοιώθουν την ανάγκη να με κάνουν να νοιώσω καλύτερα....

 
At 2:48 μ.μ., Blogger So_Far said...

Εγώ πάλι αδημονώ να διαβάσω το παρακάτω! μου φαίνεται ότι κάτι ανατρεπτικό θα συμβεί

 
At 9:37 μ.μ., Blogger roupis said...

Για ανατρεπτικο δεν ξέρω αλλά......., αξίζει να το διαβάσεις, αν μη τι άλλο θάχει γέλιο

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home