Η κοροϊδία της "σοκολάτας"

"Η σοκολάτα είναι μια απόλαυση μοναδική, θέλει όμως προσοχή για να μην χαλάσω την εμφανισή μου. Δεν θέλω να βάλω περριτά κιλά, αλλά και να κόψω την σοκολάτα δεν μπορώ."

Αυτή την πρόταση την έχω ακούσει πάμπολλες φορές απο τα χείλη σου, στην αρχή το δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Με την πάροδο όμως του χρόνου, κατάλαβα ότι η σοκολάτα είχε άλλη επίδραση πάνω σου.

Ξεκίνησα να σου εξηγώ οτι είναι και μια διέξοδο απο την σεξουαλική αποχή. Η επίδραση της στις γυναικίες ορμόνες (κυρίως), όπως και στις ανδρικές είναι καταλυτική. Πολλοί την χαρακτηρίζουν και "υποκατάστατου" του sex, με την ερμηνεία οτι μπορεί να περιορίσει την επίδραση των ορμονών, στην περίοδο της "ξηρασίας".

Μόνο που δεν με έφαγες ζωντανό, όταν άκουγες όλα αυτά. Η αντίδραση σου κάθετη και επιθετική.

"Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο", μου έλεγες (και λες ακόμα), προσπαθούσες να δικαιολογήσεις την αποψή σου με περίεργα επιχειρήματα και ανούσιες φιλοσοφίες. Εγώ φυσικά δεν μπορούσα να κόψω το "πείραγμα" και συνεχιζα να σε "κουρδίζω" σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Όμως ο καιρός περνάει και βλέπω ότι πλέον η σοκολάτα δεν κάνει την δουλειά της, δεν μπορεί να επιδράσει πάνω σου πλέον με τον γνωστό τρόπο. Σε βλέπω λοιπόν να αρχίζεις να τσακίζεις τα οικογενειακά παγωτά, πάντα σε γεύση σοκολάτας. Έφτασες σε σημείο τα 750 gr παγωτού να τα τσακίζεις στην καθησιά, η υπόθεση αρχίζει να ζορίζει αρκετά. Σε παραξενεύει πλέον και εσένα το γεγονός, κάπου το έχεις καταλάβει και μόνη σου, αλλά συνεχίζεις να αντιστέκεσαι ακόμα.

Η ιστορία αυτή συνεχίζεται πάνω απο χρόνο, ενώ η εποχή της "ξηρασίας", βλέπω να ειναι παρατεταμένη. Σε λιγο καιρό θα συμπληρώσει τα 2 χρόνια. Η άνοιξη επιδρά πάνω σου, οι αντιδράσεις σου είναι εντελώς διαφορετικές. αλλά το παραμύθι της σοκολάτας δεν το αφήνεις. Καιρός να δείς τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως σε βολεύουν, πρίν να είναι πολύ αργά.

Οι πρίγκηπες μας τελειώσανε, τα άσπρα άλογα δεν τολμούν ούτε στα όνειρά μας να εμφανιστούν, οι πανοπλίες πλέον στολίζουν κάποια λιγοστά μαγαζιά στο μοναστηράκι, όποτε καλύτερα να επανέλθεις στην πραγματικότητα.

Βρές κάποιον να μπορεί να σε καταλάβει, να εποικοινωνείς μαζί του χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, να σε γεμίζει (οτι και αν σημαίνει αυτό για σένα), να σε κρατάει πάντα μέσα σε μια ευτυχισμένη ατμόσφαιρα. όνο έτσι θα κόψεις τις σοκολάτες και τα παγωτά, τότε θα σταματήσεις τις διάφορες φιλοσοφίες για τις σχέσεις των ανθρώπων, όλα άλλωστε είναι τόσο απλά στη ζωή, αρκεί να το θέλουμε να είναι απλά.

Όλοι μας ζητάμε κάτι ιδιαίτερο να έχουμε δίπλα μας, αλλά πρέπει να ξέρουμε και τι μπορούμε να προσφέρουμε και εμείς στον διπλανό μας. Το να ζητάμε άλλωστε είναι το μόνο εύκολο, τα πράγματα αρχίζουν και ζορίζουν όταν πρέπει να δώσουμε και κάτι. Αν δεν προσφέρουμε τίποτα ουσιαστικό, τότε δεν φταίει ο διπλανό μας που θα ζητήσει έστω και το ελάχιστο απο εμάς, αλλά φταίμε εμείς που δεν είμαστε ικανοί να δώσουμε έστω και το ελάχιστο. Και πάντα οι περισσότεροι κρυβόμαστε πίσω απο το ρητό (που προσωπικά κουράστηκα να το ακούω): "έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω".

Αν όλοι μας είχαμε αυτή την λογική, δεν θα υπήρχαν φιλίες και σχέσεις. Θα ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και τότε το μόνο κέρδος θα το είχανε οι βιομηχανίες σοκολάτας.