Κυριακή Εκλογών

Εκλογές λοιπόν σήμερα, και σαν όλους τους άλλους πήγα να ρίξω και εγώ τον οβολό μου, λάθος αυτό πάει για το στοίχημα, πήγα να ρίξω την ψήφο μου.

Εκλογικό κέντρο το δημοτικό μου σχολείο, αναμνήσεις άπειρες καθώς περπατούσα τα στενά να φτάσω μέχρι το σχολείο. Φτάνοντας αρχίσανε οι καλημέρες και οι χαιρετούρες, ρε σείς ποιοί είναι αυτόι?

Το κάνουνε σε όλους ή με ξέρουνε και εγώ δεν έχω πάρει μυρουδιά ποιοί είναι? Τόσο πολύ μεγάλωσα και δεν θυμάμαι κανέναν τους? Περίεργα πράγματα!!!!!!

Στην είσοδο του σχολείο με πλησιάζει ένας μπάτσος, και μουλέει με ένα αυστηρό ύφος "την ταυτότητά σας κύριε", γυρίζω κοιτάζω και μια γνωστή φάτσα με κοιτάει με την μπατσοστολή...., μπα δεν μπορεί να είναι....., βάζει τα γέλια και αγκαλιαζόμαστε, φωνάζει και μερικά ακόμα ονόματα, διάφορα άτομα καταφτάνουν απο τους 4 ορίζοντες.......

Ένα μεγάλο κομμάτι της τρελοπαρέας του δημοτικού ήτανε εκεί, εντελώς αλαγμένοι, άλλοι προς το καλύτερο και άλλοι προς το χειρότερο, το στύλ πάντως του κότζακ επικρατούσε ανάμεσα στους αρσενικούς, ένιωθα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα με το μαλλί.

Αρχίσαμε να αναπολούμε παλιές καλές στιγμές, πρώτη φορά που με στέλνανε εκεί για την ψήφο όπως και άλλους και τα έφερε η τύχη και συναντηθήκαμε μετά απο ........ 25 χρόνια πάνω κάτω. Είχαμε γράψει ιστορία απίστευτη, απο τα 35 παιδιά της πρώτης δημοτικού, τα 18 ήμασταν μαζί μέχρι την και την τρίτη λυκείου. Απίστευτο και όμως αληθινό, μετά όμως ψιλοχαθήκαμε, άλλοι για σπουδές ανα την Ελλάδα, κάποιοι στο εξωτερικό, άλλοι παντεύτηκαν....., τα κλασικά.

Η χαρά μας μεγάλη, ακόμα και στις εφορευτικές επιτροπές υπήρχαν άτομα που ήμασταν μαζί τότε στο ίδιο δημοτικό. Μετά την ψηφοφορία περιμέναμε μήπως εμφανιστεί και κάποιος ακόμα και πάμε για καφέ όλοι μαζί, καμιά 25 άτομα, έγινε το έλα να δείς, πολύ γέλιο.

Ο καθένα ςτους έιχε κάνει την όποια πορεία του στην ζωή, για άλλους επιτυχημένη για άλλους να το παλεύουν ακόμα αλλά είχανε όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό: οικογενειάρχες άνθρωποι. Εκτός απο έναν φυσικά και τα πειράγματα επι του θέματος τα ένιωσα αρκετά καλά, άσε δε για προξενιά δεν το συζητάω, απο φίλες, ξαδέρφες, ανηψιές και ότι άλλο φανταστήτε, τα πάντα είχε ο μπαχτσές

Χωρίσαμε με την υπόσχεση να μην περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να ξαναβρεθούμε πάλι όλοι μαζί.

Ας το ελπίσουμε