Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006

Διλήματα, τριλήματα & βάλε

-Βέρα στο δεξί ή GTA San Adreas?

-Φαϊ ή δίαιτα

-Μπάνιο με ξύρισμα ή χωρίς?

-Βόλτα ή ιντερνετ?

-Βόλτα με φίλους? με γκόμενα? η σόλο?

-Ιντερνετ για chat, surfing & downloding, online game?

-Υπνο νωρίς (που τέτοια τύχη) για επιδερμίδα ή σάπισμα μπροστά στην TFT?

-Υπνο με κλειστή μπαλκονόπορτα & σεντόνι? Με κλειστή & κουβέρτα? Με ανοιχτή & σεντόνι? Με ανοιχτή & κουβέρτα?

-Διάβασμα ή ζουμπουλία?

-Ιντερνέτ, διάβασμα, ύπνος ή ζουμπουλία? (αρχίζει και μπλέκει το πράγμα)

-Διάβασμα παθολογίας? Περιοδικών? Στοιχηματικών εφημερίδων? Λογοτεχνία? Καταλόγων σχετικά με τις συλλογές μου?

Ας το κόψω καλύτερα εδώ γιατί θα γράφω όλο το βράδυ. Είναι απο εκείνες τις ημμέρες που τίποτα δεν μου αρέσει και όλα θέλω να τα κάνω (όχι δεν φταίνε τα ληγμένα).

Μάλλον θα περάσω το βράδυ να ψάχνω απαντήσεις, θα κουραστώ και θα αράξω στην ΤV κατά τις 1 να ψάχνω κάτι καλό μέχρι να κοιμηθώ.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

Διαμόρφωση

Έκανα κάποιες μικρές αλλαγές στο blog, ελπίζω να σας αρέσουν.

Ρίξτε καμιά καλή ιδέα, τι να βάλω ή να βγάλω ή να διαμορφώσω γενικώς στο blog, όχι ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, αλλά θα το προσπαθήσω.

Ας πέσει καμιά καλή ιδέα και θα δούμε το πως θα την υλοποιήσουμε.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Αθάνατη Ελλαδάρα (2)










Γεγονότα

ΓΕΓΟΝΟΣ 1

Ήμουνα στο μετρό με κατεύθυνση ομόνοια, φτάνουμε και ανεβαίνω τις κυλιόμενες μαζί με αρκετό κόσμο (ως συνήθως). Στις δεύτερες κυλιόμενες βλέπω σχεδόν στην κορυφή μια ωραία κοπέλα με κάπως φαρδια φουστίτσα, σε εμάς που βρισκόμασταν στην αρχή της σκάλας μας έδιξε όλα της τα κάλη.

Καθώς την κοιτούσα παρατηρώ έναν τύπο να προσπαθεί να στριμωχτεί ανάμεσα στον κόσμο για να ανέβει γρήγορα, σκέφτομαι "καλά τόσο πολύ βιάζεται?". Φτάνει τελικά ο τύπος στην αρχή της σκάλας ακριβώς πίσω απο την κοπελιά, και βάζει το χέρι του κάτω απο τη φούστα της. Η κακομοίρα πανικοβλήθηκε, ήτανε δίπλα (όπως φάνηκε) και μια φίλη της, έβαλε μια απίστευτη κραυγή το κορίτσι, το κινητό που κρατούσε στο χέρι της, της φεύγει και πέφτει στην σκάλα, γυρίζει τον κοιτάει και αρχίζει το μπινελίκωμα, κανονικά και με το νόμο.

Ο τύπος δεν αντιδδράει σχεδόν καθόλου, ενώ στα μπινελίκια τον αρχίζει και η φίλη της. Η δεύτερη δε (η φίλη) σηκώνει την τσάντα της και αρχίζει να τον χτυπάει στο κεφάλι. Κάνει ένα σάλτο ο τύπος και φεύγει προς τα κάτω απο τις κανονικές σκάλες γιατί οι κυλιόμενες ήταν γεμάτες απο κόσμο, και αξαφανίζεται προς τη μεριά του ηλεκτρικού.

Η κοπέλλα να έχει πάθει σοκ, να κλαίει και να προσπαθούν γνωστοί και άγνωστοι να την ηρεμησουν, κάποιος σηκώνει το κινητό της και της το δίνει.

Εντύπωση μου έκανε ότι με όλο αυτό το χαμό (που ναι μεν κράτηση χρονικό ελάχιστα) δεν εμφανίστηκε κάποιος απο την security του μετρό. Γαμώ τα συστηματά τους και γαμώ και τις καμερές τους και όλα μαζί. Απάθεια σε όλο της το μεγαλειό, και μιλάμε για τον σταθμό ομονοίας που γίνεται ο μεγάλος χαμός απο κόσμο και ώρα αιχμής, γύρω στις 12:30 το μεσημέρι. Απίστευτο και όμως αληθινό.


ΓΕΓΟΝΟΣ 2

Αραχτός στην πολυθρόνα, κρατάω το βιβλίο και ξαναπερνάω (για πολλοστή φορά) τις ερωτήσεις των εξετάσεων. Ακούγεται κάτι περίεργο, απο το δρόμο, αδιευκρίνηστο. Δεν δίνω σημασία, σε λίγα δεύτερα παλι το ίδιο αλλά αρκετά κοντά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινότανε, σηκώνομαι βγαίνω στο μπαλκόνι και ακούω μια πιτσιρίκα να τσιρίζει, αλλά να μην μπορεί να καταλάβει κανείς τι λέει, αλλά τα γεγονότα μας έδωσαν την εξήγηση.

Πρέπει να ήτανε γύρω στα 20-22, ψιλογεματούλα και στο χέρι κρατούσε το καλώδιο απο το hands free, η μια άκρη κατέληγε στα αυτιά της και η άλλη ....... άδεια, δεν κατέληγε κάπου. Μερικά μέτρα μπροστάτης, ένας πιτσιρικάς (άτυχος και βλαμένος που το έκανε στη γειτονιά μας) να τρέχει, με τις τσιρίδες της μικρής σε χρόνο ντέ-τέ, εχει μαζευτεί κόσμος στα μπαλκόνια και έχουν βγεί όλοι απο τα μαγαζιά και αρχίζουν να κυνηγάνε τον πιτσιρικά.

Οι των μπαλκονιών να δίνουν κατευθύνσεις για το που να πάνε οι μισοί να του κόψουν το δρόμο, οι νεότεροι που βρίσκονταν στο δρόμο, έτρεχαν σαν δαιμονισμένοι για ν ατον πιασουν και μετά τις συντονισμένες προσπάθειες των "μπαλκονάτων", ήταν θέμα δευτερολέπτων να τον τσακόσουν.

Η μικρή να έχει κάτσει κάτω απο το μπαλκόνι μου, να κλαίει και να συνεχίζει να τσιρίζει αλλά να μην μπορεί κανένας να καταλάβει τι λέει, αργότερα όταν "ηρέμησε" και μιλούσε "κανονικά" η φωνή της ήτανε ακόμα τσιριχτή, ήταν το φυσικό της και μέσα στον πανικό της έβγαινε ένας ακαθόριστος ήχος που δεν καταλάβαινε κανείς.

Ο πιτσιρικάς σύρθηκε μπροστά στη μικρή, αναγκασμένος ζήτησε συγνώμη, ημικρή δεν ήθελε να πάει στο τμήμα αλλά δεν τον αφήνανε και όσο τον κρατάγανε τόσο του ρίχνανε και καμιά στο κώλο, όχι σε εμφανή σημεία πρίν πάει στο τμήμα.

Τελικά η μικρή, δεν υπέκυψε και δεν θέλησε να πάει στο τμήμα, αντί αυτού σηκώνει σε μια στιγμή την τσάντα της και του σκάει μία στο πρόσωπο και ο πιτσιρικάς τα είδε όλα, είδε το χρηστό φαντάρο, τον πήρανε και τα αίματα με ένα σκίσημο στο μαγουλο.

Η πλάκα είναι ότι η τσάντα της μικρής ήτανε ανοιχτή και με το χτύπημα, τα μισά πράγματα πέσανε στο δρόμο, πράγματα όπως:
1 γουόκμαν
1 MP3 player
2 αρμαθιές κλειδιά, καμιά 40αριά κλειδιά στο σύνολο πάνω κάτω
άπειρα μπουκαλάκια σε διάφορα σχήματα και χρώματα, προφανώς καλλυντικά
2 φορτηστές κινητων
2 τεράστιες βούρτσες χτενίσματος
χιλιάδες κοκαλάκια για τα μαλιά, σε άπειρα σχήματα & χρώματα

Και ακόμα η τσαντα της ήτανε ψιλογεμάτη, οπότε φανταστείτε τι στραπάτσο έφαγε ο πιτσιρικάς (έλληνας, για τα πρακτικά) και του σκισε το μάγουλο.

Τρίτη, Οκτωβρίου 17, 2006

Αθάνατη Ελλαδάρα









Οι φωοτογραφίες έχουν φτάσει απο γερμανία, έκαναν το γύρο της ευρώπης δηλαδή.

Φάνη, ευχαριστώ για τις φωτογραφίες.

Κυριακή, Οκτωβρίου 15, 2006

Funny pictures from net

















Κυριακή Εκλογών

Εκλογές λοιπόν σήμερα, και σαν όλους τους άλλους πήγα να ρίξω και εγώ τον οβολό μου, λάθος αυτό πάει για το στοίχημα, πήγα να ρίξω την ψήφο μου.

Εκλογικό κέντρο το δημοτικό μου σχολείο, αναμνήσεις άπειρες καθώς περπατούσα τα στενά να φτάσω μέχρι το σχολείο. Φτάνοντας αρχίσανε οι καλημέρες και οι χαιρετούρες, ρε σείς ποιοί είναι αυτόι?

Το κάνουνε σε όλους ή με ξέρουνε και εγώ δεν έχω πάρει μυρουδιά ποιοί είναι? Τόσο πολύ μεγάλωσα και δεν θυμάμαι κανέναν τους? Περίεργα πράγματα!!!!!!

Στην είσοδο του σχολείο με πλησιάζει ένας μπάτσος, και μουλέει με ένα αυστηρό ύφος "την ταυτότητά σας κύριε", γυρίζω κοιτάζω και μια γνωστή φάτσα με κοιτάει με την μπατσοστολή...., μπα δεν μπορεί να είναι....., βάζει τα γέλια και αγκαλιαζόμαστε, φωνάζει και μερικά ακόμα ονόματα, διάφορα άτομα καταφτάνουν απο τους 4 ορίζοντες.......

Ένα μεγάλο κομμάτι της τρελοπαρέας του δημοτικού ήτανε εκεί, εντελώς αλαγμένοι, άλλοι προς το καλύτερο και άλλοι προς το χειρότερο, το στύλ πάντως του κότζακ επικρατούσε ανάμεσα στους αρσενικούς, ένιωθα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα με το μαλλί.

Αρχίσαμε να αναπολούμε παλιές καλές στιγμές, πρώτη φορά που με στέλνανε εκεί για την ψήφο όπως και άλλους και τα έφερε η τύχη και συναντηθήκαμε μετά απο ........ 25 χρόνια πάνω κάτω. Είχαμε γράψει ιστορία απίστευτη, απο τα 35 παιδιά της πρώτης δημοτικού, τα 18 ήμασταν μαζί μέχρι την και την τρίτη λυκείου. Απίστευτο και όμως αληθινό, μετά όμως ψιλοχαθήκαμε, άλλοι για σπουδές ανα την Ελλάδα, κάποιοι στο εξωτερικό, άλλοι παντεύτηκαν....., τα κλασικά.

Η χαρά μας μεγάλη, ακόμα και στις εφορευτικές επιτροπές υπήρχαν άτομα που ήμασταν μαζί τότε στο ίδιο δημοτικό. Μετά την ψηφοφορία περιμέναμε μήπως εμφανιστεί και κάποιος ακόμα και πάμε για καφέ όλοι μαζί, καμιά 25 άτομα, έγινε το έλα να δείς, πολύ γέλιο.

Ο καθένα ςτους έιχε κάνει την όποια πορεία του στην ζωή, για άλλους επιτυχημένη για άλλους να το παλεύουν ακόμα αλλά είχανε όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό: οικογενειάρχες άνθρωποι. Εκτός απο έναν φυσικά και τα πειράγματα επι του θέματος τα ένιωσα αρκετά καλά, άσε δε για προξενιά δεν το συζητάω, απο φίλες, ξαδέρφες, ανηψιές και ότι άλλο φανταστήτε, τα πάντα είχε ο μπαχτσές

Χωρίσαμε με την υπόσχεση να μην περιμένουμε τις επόμενες εκλογές για να ξαναβρεθούμε πάλι όλοι μαζί.

Ας το ελπίσουμε

Γυναίκες & BB





















Δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, απλά γιατί θεωρώ ότι είναι άσκοπο. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που βλέπω και σε καμία περίπτωση τα πλάσματα αυτά δεν θυμήζουν γυναίκες.

Κάποια άλλη γνώμη μήπως?





















Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Η ιδιαιτέρα

Σήμερα λοιπόν είχα πάει για κάποιο interview, το δεύτερο στην ίδια εταιρία. Με το που μπαίνω η γραματέας με καλωσορίζει και με προτρέπει ν ακαθήσω. Μου εξηγεί ότι θα καθυστερήσει η όλη διαδικασία κανα μισάωρο, μου φέρνει και ένα ποτήρι νερό και γυρίζει στη δουλειά της.

Στην επόμενη μισή ώρα περίπου που την παρακολουθούσα, κατάλαβα πόσο πολύ κουράζεται το κορίτσι, σφύχτηκε η καρδιά μου, πραγματικά την λυπήθηκα. Απίστευτο να δουλεύει τόσο σκληρά και προφανώς με κάποιο μικρό μισθό. Απογοήτευση και θλίψη μεγάλη ένιωθα όσο την παρακολουθόυσα να σκοτώνεται στην δουλειά.

Σε κάποια στιγμή την βλέπω να προσπαθεί να εκτυπώσει σελίδες απο κάποιο pdf αρχείο. Έβλεπα την κακομοίρα, να γράφει τον αριθμό των σελίδων, έναν έναν στον πίνακα της εκτύπωσης, τελικά δεν άντεξα και της εξήγησα ότι εάν είναι στη σειρά οι σελίδες μπορεί να γράψει το πρώτο, το δεύτερο και το τελευταίο νούμερο και να εκτυπωθούν όλες.

Απίστευτη η εκπληξή της που γίνεται ένα τέτοιο "μαγικό" !!!!!!!!!!!!!!!!

Προφανώς για να πιάσει την δουλειά αυτή θα έπρεπε να ξέρει απο υπολογιστές και χρήση απλών προγραμμάτων........, ψιλά γράμματα.

Χτυπάει το τηλέφωνο, μια φίλη της με την οποία ξεκινάει ένα απίστευτο "κοινωνικό σχόλιο" (κουτσομολιό στην δική μας γλώσσα). Έμαθα ποιός την την πέφτει, ποιόν θέλει αυτή, ποια χώρισε και φυσικά τον τρόπο που χώρισε και πολλά άλλα.

Ξαφνικά σταματά ο εκτυπωτής και ακούγεται ένας περίεργος θόρυθος. Τρομοκρατημένη αγήνει το τηλέφωνο και προσπαθεί να βρεί τι γίνεται, κοιτάει για χαρτί αλλά η κασε΄τα είναι πλήρης, αρχίζει να αλλάζει χρώματα και εκνευρίζεται, γυρίζει με κοιτάει και λέει:

"Άσε, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με την τεχνολογία, όλο κάτι χαλάει και άντε να ξέρεις εσύ τι πήγε στραβά"

Χαμογελάω, της λέω να ανοίξει τον εκτυπωτή απο πίσω και να βγάλει το χαρτί που έχει κολλήσει και όλα θα είναι μια χαρά.
Περιτό να αναφε΄ρω ότι έπρεπε να της δείξω τι πρέπει να κάνει ακριβώς.

Αφού αποκαθηστά την βλάβη, ξαναπιάνει το τηλεφωνο και λέει στην φίλη της ότι είχε ένα μικρό προβληματάκι αλλά το διόρθωσε αμέσως!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?

Ξαφνικά ένα τεράστιο φιλί εμφανίζεται στην οθόνη, κλείνει το τηλέφωνο με την υπόσχεση ότι θα την πάρει σε λίγο και αρχίζει να επικοινωνέι μέσω msn.

Χτυπάει πάλι το τηλέφωνο, είναι η μητέρα της, της λέει ότι πνίγεται στην δουλειά και θα την πάρει αργότερα και συνεχίζει το chat...........

Μετά το msn, μερικά ακόμα τηλεφωνήματα, ανοίγει και το παιχνίδι "The Davinci secret", ξοδεύει λίγο χρόνο και εκεί ενώ συγρόνως ξαναμιλάει με κάποια άλλη κολλητή στο τηλέφωνο, σε κάποια στιγμή.........πλήρη ησυχία!!!!!!!!
Δεν κάνει τίποτα, γυρίζει με κοιτάει και μου λέει:

"Πολύ δουλειά έπεσε σήμερα, θα με εξοντώσουνε..........."

Μέχρι την ώρα που μπήκα για το interview γελούσα, ακόμα και μετά απο ώρες που το θυμόμουνα.

Το κακόμοιρο το κορίτσι, ΚΡΙΜΑ

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Η προσωπική μου άποψη

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους. Περίεργο Σ/Κ αυτό που έφυγε, κάτι η βροχή που δημιούργησε άπειρες ιστοριούλες, κάτι η καταστροφή στη χαλκιδική, κάτι περίεργα που άκουσα απο διάφορους κάνανε ένα ας το πώ "περίεργο" διήμερο.

Για αυτήν την έρμη την χαλκιδική, τι να πώ? Το καλοκαίρι καίγεται και το χειμώνα πνίγεται. Κρίμα γιατί είναι ένα ωραίο μέρος. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα παράλια αλλά κσι στην ενδοχώρα, την οποοία ξέρω αρκετά καλά. Έχω πάει άπειρες φορές και πολλά μέρη τα ξέρω καλύτερα απο την γειτονιά μου. Κριμα

Εκτός απο τις βροχές και τις πλημύρες, άκουσα και κάτι άλλα περίεργα. Δεν θέλω να επεκταθώ αναλυτικά τι ποιός και πως αλλά ένα έχω να πώ. Και σε αυτό είμαι κάθετος.

Αν ανάμεσα σε 2 άτομα δημιουργεί μια "παρεξήγηση" ας πούμε, τότε εάν θέλουνα και οι δύο πλευρές γίνεται παρελθόν σε χρόνο ντε-τε.

Αν τα αίτια είναι βαθύτερα τότε, μόνο ανάλυση, λόγια στα λόγια, εγωισμός και αποτέλεσμα που το ξέρουν και τα μικρά παιδιά.

"Όποιος δεν θέλει να ζημώσει 10 μέρες κοσκινίζει"

Απλά και εδώ ΚΡΙΜΑ.

ΚΡΙΜΑ και για κάτι όμορφα κοριτσόπουλα που δεν τα προσέχουν όσο πρέπει και γίνανε μούσκεμα, αν και αυτό έχι και τα καλά του. Λίγη βραχνάδα στη φωνή, δημιουργεί άλλο "κλίμα"...... απο το συνηθισμένο.

Σε γενικές γραμμές περίεργο Σ/Κ, με πολλά γεγονότα.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Blogger beta

Μετακομίσαμε και το blog στον καινούριο server του google. Δεν το έχω ψάξει ακόμα να δώ τι καινούριο υπάρχει, θ αγίνει εν καιρό και αυτό.

Η μετάβαση πάντως δεν ήταν και η ομαλότατη που θα μπορούσε να γίνει. Κάποια σημεία στο template εμφανίστηκαν με ιερογλυφικά με αποτέλεσμα να έχω το ίδιο αποτέλεσμα και στο blog. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε αρκετή ώρα για να διορθώσω, και να επανέλθει σε φυσιολογική μορφή.


Πάντως δεν μου άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, η μετάβαση. Με μια πρώτη ματιά δεν είδα κάτι φοβερό σε δυνατότητες, ίσως να κάνω και λάθος αφού δεν το έψαξα όσο πρέπει.

Μια ματια πάντως και σε άλλες γειτονιές, δεν θα είναι άσχημη. Να δούμε τι προσφέρουν και αυτοί ρε αδερφέ.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα πολύ περισσότερα απο το google, που για τώρα τουλάχιστον δεν φαίνονται. ϊσως να φταίει ότι είναι ακόμη στην περαματική Beta έκδοση και με τον καιρό, θα συμβούν πολλά και καλά.

Το ελπίζω και το εύχομαι

Γιατρέ μου τι έχει?

Μετά απο πολλές μέρες, ανέβηκα στο γραφείο του κολλητού. Δικαστικός επιμελητής, μεγαλώσαμε μαζί και έχουμε άψογες σχέσεις με τον γιάννη. Συχνά πυκνά, όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους Η/Υ με φωνάζουν και το διορθώνουμε. Χρόνια η ιστορία αυτή.

Τον αύγουστο μετακόμισε σε μεγαλύτερο χώρο, με άλλους συναδέλφους. Σύνολο 7 επιμελητές στον ίδιο χώρο, ο καθένας το χώρο του και το γραφείο του. Τους 5 τους ήξερα, τους 2 τους γνώρισα χτές.

Μετά την είσοδο υπάρχει ένας μεγάλος χώρος όπου υπάρχει η γραμματεία, ο καθένας έχει τη δικιά του ιδιαιτέρα και εκεί τοποθέτησαν ένα Η/Υ όπου τους ζόριζε γιατί δεν δούλευε όπως έπρεπε. Εκεί έπρεπε να δράσω εγώ. Τις 4 απο τις ιδιαιτέρες τις ήξερα.

Φτάνω στο γραφείο και μετά τις χαιρετούρες, πάμε να δούμε το εργαλείο. Ήμουνα με τον γιάννη και τα άλλα παιδια δεν τα είχα δεί ακόμα. Όποιος απο αυτούς έμπαινε ή έβγαινε, με χαιρετούσε με την ατάκα:

"Γιατρέ καλημέρα, τί έχει το εργαλείο?"

Φυσικά το γιατρέ πήγαινε στο πτυχίο, αλλά η μία απο τις ιδιαιτέρες που δεν με ήξερε το έπιασε διαφορετικά, ότι και καλά είμαι ο γιατρός για τους Η/Υ.

Αδού το φτιάχνουμε το εργαλείο, έρχεται ο δημήτρης και λέει την ίδια ατάκα

"Γιατρέ τι κάνουμε? Έτοιμο το εργαλείο? Έλα μετά στο γραφείο, κερνάω φραπεδάκι και να σε ρωτήσω γιατρέ κάτι για τον θυρεοειδή που δεν καταλαβαίνω."

"Παράγγειλε καφέ και έρχομαι"

Εκείνη τη στιγμή, πετάγεται η μικρή και λέει:

"Σιγά ρε δημητρη μην ρωτήσεις τον τεχνικό των Η/Υ για τον θυρεοειδή"

Περιτό να αναφέρω ότι όσοι ήτανε εκεί μέσα πέσανε στα γόνατα απο τα γέλια, άρχησε ένα φοβερό μεταδοτικό γέλιο που κράτησε αρκετά λεπτά και η μικρή να τους κοιτάει όλους και να μην καταλαβαίνει τι έγινε.

Σε κάποια στιγμή που κατάφερε ο γιάννης να σταματήσει τα γέλια, της λέει ότιόντως είμαι γιατρός και οι Η/Υ είναι το χόμπυ μου.

Αλλά η όλη φάση είχε φοβερό γέλιο

Κυριακή, Οκτωβρίου 01, 2006

Σάββατο βράδυ

Οι περισσότεροι θα περνάτε ωραία, σε διάφορα high ή μη στέκια της πόλης. Και καλά κάνετε, έτσι πρέπει. Εγώ μέσα, δεν είχα όρεξη για σουλάτσα σήμερα, μέσα. Αραχτός με το "μωρό" (Η/Υ), χωρίς να κάνω ιδιαίτερα πράγματα.

Στο μόνο που μπορώ να πώ σήμερα ότι ήταν χωρίς όρια ήτανε το φαϊ. Πολύ φαί σήμερα, δεν ξέρω γιατί μου έκατσε, έτσι αλλά δεν παραπονιέμαι. Είναι και αυτό μια απόλαυση για μερικούς.
αλλά τώρα ζορίζομαι με κάθε εισπνοή, βρήκα και καλά δικαιολογία ότι ένα ποτηράκι τσιπουρο θα βοηθήσει την χώνεψει. Είμαι στο δεύτερο και ακόμα ζορίζομαι, οπότε αυριο ρυζάκι ορφανό
και καμιά σαλάτα το βραδάκυ, αν θα είμαι σπίτι.

Αν και αύριο οργανώνεται νταλαβέρι, αλλά θα δείξει. Αν κάτσι θα είανι ωραία, θάχουμε γέλιο, δεν συμφωνείς πουρόγερε? Διαβάζεις, διαβάζεις συνέχεια, ένα comments δεν άφησες ποτέ, έτσι για το γαμώτο, δεν πειράζει, διάβαζε και σχολίαζε με τον ίδιο τρόπο όπως μέχρι τώρα.

Χτές άκουσα και μια βαρυσήμαντη δήλωση, ότι κάποιος δεν μπορεί να αντέξει 2 μέρες χωρίς να με ακούσει ή να με διαβάσει. Να το πιστέψω ή να κόψω λάσπη? Θα δείξει κατά πόσο είναι λόγια απλά ή έχουν έστω και μια μικρή δόση αλήθειας. Αν εξαφανιστεί 2 μέρες & δεν στείλει ούτε 1 sms (ας πούμε) τότε το είπε γιατί δεν εύρησκε κάτι άλλο, ή για την "σημαία". Ελπίζω να περνάς καλά όπου και να είσαι σήμερα και να αφήσεις το στίγμα σου όπως πάντα.

Γενικά πάντως άκουσα αρκετές τέτοιες δηλώσεις ή παρόμοιες τις προηγούμενες μέρες. Πολλά λόγια, λόγια για να λέγονται ή έχουν κάποια σημασία? Ρητορική η ερώτηση, δεν περιμένω φυσικά απάντηση, την ξέρω.

Μόλις μας μπήκε και ο οκτώμβριος, καλό μήνα σε όλους. Ελπίζω να γίνουν οι αλλαγές που επιθυμήτε οι περισσότεροι, μέσα στο μήνα.

Όσο για σένα, τι να πώ? Κάτι για να το καταλάβεις όπως πρέπει ή να το αφήσω φλού? Θα ήθελες τοφλού εάν ήξερες ότι πήγαινε σε σένα, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Ούτε εγώ φυσικά, αλλά τι θέμα είναι ποιός κινεί τον τροχό!!!!!
Εγώ η εσύ?

Τεςπα, σε περιμένω αύριο. Θέλω να δώ τι και πως, μη με απογοητεύεσεις και μετά απο δευτέρα προσπαθήσεις να τα μπαλώσεις, ξέρεις εσύ τώρα.
Και φυσικά μην αναρωτιέσαι για ποιόν τα γράφω, μόνο σε ένα άτομο κολλάνε.........

Την καληνύχτα μου σε όλους σας.